Saan Nailalaan ang Perang Pinapadala ng Isang OFW?

Kamakailan, naglagay ako ng katanungan sa facebook ko ng ganito:

“Gusto kong mag-blog tungkol sa kung saan nailalaan ang perang ipinapadala ng mga OFW sa kanilang pamilya dito sa Pinas. Anong masasabi n’yo tungkol dito?”

Sumagot naman agad ang kapatid kong isa ring OFW ng ganito:

cge kuya mag blog ka about dun para mabasa namin mga ofw at magkaroon kmi ng inspirasyon

Ganito naman ang naging sagot ng isang kaibigan ko:

aughh… sa mga monthly bills, tuition fee, gasolina, pagkain, medisina, dog foods, kunti sa bangko (meron nga ba?), maid, (some) relatives , pambayad utang at marami pang iba… last sa ukay-ukay…

Sa maiksing sagot nila, mukhang nasagot nila ang katanungan ko. Kaya’t narito ang paghihimay-himay ko sa paksang ito kung saan napupunta ang pinapadala ng isang OFW.

Para mabago naman ang naihahain sa hapag kainan.

Kung dati’y sinasabawan nila ang corned beef para magkasya ang ulam sa buong pamilya, ngayo’y may padala na si ate na Spam at hindi na nila sinasabawan ang corned beef na state side. Meron na rin silang pang-grocery sa SM linggo-linggo at sa big cart na sila pumipila na dati’y sa basket lane lang. Ito ang unang kasiyahang naidudulot ng nakapag-abroad na kapamilya.

Mababayaran na namin ang utang namin kay Bombay.

At matutubos na rin namin ang mga alahas at titulo ng lupang isinangla namin. Mabuti na lang, hindi napeke si ate sa napili n’yang agency, kundi wala na kaming pantubos sa mga ito. Lulubo din siyempre ang interes sa utang namin sa Bombay kung nagkataon. Hay salamat. Ang ibang nag-aabroad kasi’y hindi birong halaga ang nagagamit bago nakarating sa ibang bansa kaya’t kumakapit sa malaking interes sa utang para lang matupad ang pangarap na makapag-abroad. Kaya’t kung kumikita ka na sa abroad, unahing bayaran ang mga may interes na utang para hindi mapupunta ang malaking parte ng sahod mo sa interes lamang.

Makakapag-aral na si ditse at si bunso sa kolehiyo.

May sobra pa naman sa pinadala kaya’t maliban sa pagkain, pambayad sa utang, nagkaroon ang mga kapatid o anak ng OFW ng pag-asang makatuntong sa kolehiyo. At ang kukuning kurso ay kung anong gusto ng OFW na kukunin nila. Siyempre pa, yung kursong pwedeng makapag-abroad gaya ng Nursing. Para pag nakatapos sa pag-aaral, susunod sila sa bansang pinuntahan ng OFW na kapamilya.

Makakapag-aral na rin pati si pinsan.

Kung medyo malaki-laki ang sahod ng OFW, dumadami din siyempre ang kamag-anak. Kaakibat na talaga ng paglago sa buhay ang paglago ng kamag-anak. Siyempre pa, tutustusan ng isang dakilang titang OFW ang tuition fee, uniporme, sapatos, cellphone pati pang-load ng pinsan niyang iskolar. Kung madaling paki-usapan si tita, pati panggimmik ng mga kamag-anak na pinapag-aral ay sagot din nya. Dito na ako nagsisimulang napapailing sa kalagayan ng isang OFW. Kaya’t maipapayo ko, alamin kung ano talaga ang kailangan lang sa pag-aaral at ‘yun lang ang ipapadala sa kanila para matuto silang pahalagahan ang bawat pisong binibigay n’yo sa kanila.

Makakapagpatayo na si nanay ng mansyon.

Sa bandang Ilocos Sur, Ilocos Norte at Cagayan Valley, nakikita ko ang naglalakihang bahay. At karamihan doon, merong isa hanggang apat na anak na OFW. Mas malaki ang kita sa abroad, mas malaking bahay ang pinapatayo nila. Siyempre pa, mas malaki ang bahay mo, mas mahal na materyales ang gagamitin at mas marami kang ikakargang kagamitan. Ang masaklap pa dito, hindi lang sa materyales at pasahod sa mga karpintero ang ilalaanan mo ng budget. Sa bawat hiling ng nasa Pinas para sa pagpapagawa ng bahay ay nakadagdag na rin sa suma total ng hinihingi ang kick back ng namamahala sa perang pinapadala mo. Kaya’t maraming mga OFW na natapos na ang kontrata sa abroad eh hindi pa tapos ang kontrata sa pinapatayong bahay. Ang mainam na gawin ng OFW sa ganitong pagkakataon ay makipag-ugnayan siya sa inhinyero o arkitekto ng bahay niya at hingan ng buwanang report sa natapos nang gawain kasama na dito ang larawan ng ginagawang bahay. Mas mainam na ito kesa umaasa lang sa ‘Oo anak, may poste na rin ang bagong bahay natin’ na laging sinasabi ng namamahala sa perang pinapadala n’yo.

Yehey, may sobra ang pinadala ni ate, mayaman na talaga kami.

Dito na nasusukat ang kakayahan ng isang OFW na mangasiwa sa malaking perang kinikita n’ya. Sa kagustuhang pasayahin ang mga kapamilyang naiwan dito sa Pilipinas, karamihan sa mga OFW ay sige lang ng sige ng padala. Halos wala nang iniiwan para sa sarili. Pero kung susuriin nating maigi kung saan napupunta ang perang sobra ng budget para sa pagkain, pag-aaral at pabahay, kadalasa’y nasasayang lang. Ito’y napupunta sa mga gadget gaya ng pinakamahal na cellphone. Bawat kapamilya’y gusto’y yung latest na Nokia. Ang iba’y bumibili ng mahal na klase ng aso at siyempre, mahal din ang pagkain at pag-aalaga dito. Siyempre, ayaw na rin ni tatay ng 14 inch na TV, gusto’y 32 inches HDTV with home theater system. Sa mga probinsiya, malaking parte ng pinapadala ng isang OFW ang napupunta sa pagtotong-its, mahjong at bingo. At dahil natutustusan ang ganitong bisyo, nawawalan ng panahon ang ibang kapamilya ng isang OFW na maghanap ng trabaho para matustusan sana ang sariling pangangailangan. Ang dahila’y, “nasa abroad naman si ate o si inay, bakit pa ako magpapakahirap na magtrabaho dito sa Pinas.”

Kung isa kang kapamilya ng isang OFW, saan naman nailalaan ang padala ng kapamilya n’yong OFW? Kung isa kang OFW, anong masasabi mo sa perang pinapadala mo dito sa Pinas?

Ang bawat pisong pinapadala ng isang OFW ay pinagpawisan n'ya.

Kamakailan, naglagay ako ng katanungan sa facebook ko ng ganito:

“Gusto kong mag-blog tungkol sa kung saan nailalaan ang perang ipinapadala ng mga OFW sa kanilang pamilya dito sa Pinas. Anong masasabi n’yo tungkol dito?”

Sumagot naman agad ang kapatid kong isa ring OFW ng ganito:

“cge kuya mag blog ka about dun para mabasa namin mga ofw at magkaroon kmi ng inspirasyon”

Ganito naman ang naging sagot ng isang kaibigan ko:

“aughh… sa mga monthly bills, tuition fee, gasolina, pagkain, medisina, dog foods, kunti sa bangko (meron nga ba?), maid, (some) relatives , pambayad utang at marami pang iba… last sa ukay-ukay…”

Sa maiksing sagot nila, mukhang nasagot nila ang katanungan ko. Kaya’t narito ang paghihimay-himay ko sa paksang ito kung saan napupunta ang pinapadala ng isang OFW.

Para mabago naman ang naihahain sa hapag kainan.

Kung dati’y sinasabawan nila ang corned beef para magkasya ang ulam sa buong pamilya, ngayo’y may padala na si ate na Spam at hindi na nila sinasabawan ang corned beef na state side. Meron na rin silang pang-grocery sa SM linggo-linggo at sa big cart na sila pumipila na dati’y sa basket lane lang. Ito ang unang kasiyahang naidudulot ng nakapag-abroad na kapamilya.

Mababayaran na namin ang utang namin kay Bombay.

At matutubos na rin namin ang mga alahas at titulo ng lupang isinangla namin. Mabuti na lang, hindi napeke si ate sa napili n’yang agency, kundi wala na kaming pantubos sa mga ito. Lulubo din siyempre ang interes sa utang namin sa Bombay kung nagkataon. Hay salamat. Ang ibang nag-aabroad kasi’y hindi birong halaga ang nagagastos bago nakarating sa ibang bansa kaya’t kumakapit sa malaking interes sa utang para lang matupad ang pangarap na makapag-abroad. Kaya’t kung kumikita ka na sa abroad, unahing bayaran ang mga may interes na utang para hindi mapupunta ang malaking parte ng sahod mo sa interes lamang.

Makakapag-aral na si ditse at si bunso sa kolehiyo.

May sobra pa naman sa pinadala kaya’t maliban sa pagkain, pambayad sa utang, nagkaroon ang mga kapatid o anak ng OFW ng pag-asang makatuntong sa kolehiyo. At ang kukuning kurso ay kung anong gusto ng OFW na kukunin nila. Siyempre pa, yung kursong pwedeng makapag-abroad gaya ng Nursing. Para pag nakatapos sa pag-aaral, susunod sila sa bansang pinuntahan ng OFW na kapamilya.

Makakapag-aral na rin pati si pinsan.

Kung medyo malaki-laki ang sahod ng OFW, dumadami din siyempre ang kamag-anak. Kaakibat na talaga ng paglago sa buhay ang paglago ng kamag-anak. Siyempre pa, tutustusan ng isang dakilang titang OFW ang tuition fee, uniporme, sapatos, cellphone pati pang-load ng pinsan niyang iskolar. Kung madaling paki-usapan si tita, pati pang-gimmik ng mga kamag-anak na pinapag-aral ay sagot din nya. Dito na ako nagsisimulang napapailing sa kalagayan ng isang OFW. Kaya’t maipapayo ko, alamin kung ano talaga ang kailangan lang sa pag-aaral at ‘yun lang ang ipapadala sa kanila para matuto silang pahalagahan ang bawat pisong binibigay n’yo sa kanila.

Makakapagpatayo na si nanay ng mansyon.

Sa bandang Ilocos Sur, Ilocos Norte at Cagayan Valley, nakikita ko ang naglalakihang bahay. At karamihan doon, merong isa hanggang apat na anak na OFW. Mas malaki ang kita sa abroad, mas malaking bahay ang pinapatayo nila. Siyempre pa, mas malaki ang bahay mo, mas mahal na materyales ang gagamitin at mas marami kang ikakargang kagamitan. Ang masaklap pa dito, hindi lang sa materyales at pasahod sa mga karpintero ang ilalaanan mo ng budget. Sa bawat hiling ng nasa Pinas para sa pagpapagawa ng bahay ay nakadagdag na rin sa suma total ng hinihingi ang kick back ng namamahala sa perang pinapadala mo. Kaya’t maraming mga OFW na natapos na ang kontrata sa abroad eh hindi pa tapos ang kontrata sa pinapatayong bahay. Ang mainam na gawin ng OFW sa ganitong pagkakataon ay makipag-ugnayan siya sa inhinyero o arkitekto ng bahay niya at hingan ng buwanang report sa natapos nang gawain kasama na dito ang larawan ng ginagawang bahay. Mas mainam na ito kesa umaasa lang sa ‘Oo anak, may poste na rin ang bagong bahay natin’ na laging sinasabi ng namamahala sa perang pinapadala n’yo.

Yehey, may sobra ang pinadala ni ate, mayaman na talaga kami.

Dito na nasusukat ang kakayahan ng isang OFW na mangasiwa sa malaking perang kinikita n’ya. Sa kagustuhang pasayahin ang mga kapamilyang naiwan dito sa Pilipinas, karamihan sa mga OFW ay sige lang ng sige ng padala. Halos wala nang iniiwan para sa sarili. Pero kung susuriin nating maigi kung saan napupunta ang perang sobra ng budget para sa pagkain, pag-aaral at pabahay, kadalasa’y nasasayang lang. Ito’y napupunta sa mga gadget gaya ng pinakamahal na cellphone. Bawat kapamilya’y gusto yung latest na Nokia cellphone. Ang iba’y bumibili ng mahal na klase ng aso at siyempre, mahal din ang pagkain at pag-aalaga dito. Siyempre, ayaw na rin ni tatay ng 14 inch na TV, gusto’y 3-D Ready 82 inch HDTV Home Theater. Sa mga probinsiya, malaking parte ng pinapadala ng isang OFW ang napupunta sa pagtotong-its, posoy dos, mahjong at bingo. At dahil natutustusan ang ganitong bisyo, nawawalan ng panahon ang ibang kapamilya ng isang OFW na maghanap ng trabaho para matustusan sana ang sariling pangangailangan. Ang dahila’y, “nasa abroad naman si ate o si inay, bakit pa ako magpapakahirap na magtrabaho dito sa Pinas.”

Kung isa kang kapamilya ng isang OFW, saan naman nailalaan perang padala ng kapamilya n’yong OFW? Kung isa kang OFW, anong masasabi mo sa perang pinapadala mo dito sa Pinas?